ცოტა გავისეირნე. მერე ჩემს ეზოში ჰამაკში ჩავჯექი და მსუბუქი ქანავი დავიწყე. თვალები დავხუჭე და თავს ფიქრის საშბალება მივეცი. სიმყუდროვე გიომ დამირღვია ირაკლი რეკავსო. თვალები გამიბრწყინდა და სიხარულით გავქანდი ტელეფონისკენ.
- იკაა როგორ ხარ?
- კარგად ლანა შენ როგორ მყავხარ?
- მეც არამიშავს - სიხარულის ცრემლები მომდიოდა. ყოველთვის საკუთარ თავში ის თვისება მძულდა რომ ზედმეტად ემოციური ვიყავი.
- იკაა როგორ ხარ?
- კარგად ლანა შენ როგორ მყავხარ?
- მეც არამიშავს - სიხარულის ცრემლები მომდიოდა. ყოველთვის საკუთარ თავში ის თვისება მძულდა რომ ზედმეტად ემოციური ვიყავი.