ნაღვლიანი თვალებით უყურებდა ალექსანდრე გზას.მთვარის შუქზე მისი თვალები ვარსკვლავებივით კაშკაშებდნენ,რას არ მივცემდი ეხლა ოღონ მის თვალებს შევეხო-მეთქი,გავიფიქრე და ჩემი თავის მე თვითონ შემრცხვა,როგორ შემეძლო ასე მოვქცეულიყავი და ამზე მეფიქრა ისევ,ნუთუ ამდენი დრო ტუყილად დავკარგე?!მისმა გარეგნობამ გონება დამიბინდა,თვალებზე ცრემლი მომადგა,მაგრამ სიამაყემ არ მისცა საშვალება მას,რომ გზა ეპოვათ ჩემს ღაწვებზე...
↧