ხეები მატარებლის ფანჯრებში მიფრინავენ...მთელი სისწრაფით მირბიან არავის და არაფრის ნახვა არ სურთ...ბინები დიდი ხანია გათავდა და ტყე დაიწყო, მწვანე, დაბურული ტყე...ფანჯარაში ჩემს ანარეკლს ვხედავ, მოწითალო თმებს... თავი მინაზე მაქვს მიყრდნობილი და შორს ვიყურები...არა, მე არც ხეებს ვუყურებ, არც მთებს ტყის უკან და არც იმ მთებს დიდი ხნის ცქერის შემდეგ რომ შეამჩნევ
↧