მომდევნო დღეები სიყვარულით იყო სავსე, თითქმის სულ ერთად ვიყავით, ვიცინოდით, ვმხიარულობდით და ვგეგმავდით, როგორ გავზრდიდით პატარას. ირაკლი ისე შეიცვალა, გაოცებას ვერ ვმალავდი, ფაიფურის თოჯინასავით მივლიდა, ცივ ნიავს არ მაკარებდა. ჩემს ბედნიერებას ცისარტყელას ფერები დაედო, ყოველ წუთს სხვა ელფერს იძენდა, ლამაზს და მბზინავს…
გავიდა რამდენიმე კვირა და, როგორც იქნა, დავწყნარდით, გადავხარშეთ ეს სასიხარულო ამბავი და ცხოვრება ჩვეულებრივ რიტმს დაუბრუნდა.
გავიდა რამდენიმე კვირა და, როგორც იქნა, დავწყნარდით, გადავხარშეთ ეს სასიხარულო ამბავი და ცხოვრება ჩვეულებრივ რიტმს დაუბრუნდა.