-შვილო... - ვიღაცამ ჩამჩურჩულა. ეს რა იყო? ეს იყო შვება! მომესმა, თუ როგორ მელაპარაკა მამა, თბილი სიყვარულით აღსავსე სიტყვებით! ჟრუანტელმა დამიარა. ჩემს სულში ფერებმა იმატეს! მეგონა რომ მამა ხელებს მომხვევდა , ჩამეხუტებოდა... მაგრამ არც კი ვიცოდი სად ვიყავი? საიდან ისმოდა მისი ხმა. ჩემს გარშემო თეთრი მრავალტოტიანი ხეები იდგა. მათი ყურება გსიამოვნებდა! ხეებზე კი თეთრი ბუები ისხდნენ და დიდ, ყვითელ თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდნენ. მე რომ დამინახეს მომაშტერდნენ. იქაურობა სამოთხეს ჰგავდა. ბუნების სილამაზე ენერგიას მჩუქნიდა, მამიკოსადმი მონატრება კი მკლავდა! მაღალი ხეები ზემოდან დამყურებდნენ და მამიკოს თბილ ხმას აორმაგებდნენ. ექოდ მოედო იქაურობას მისი დარიგება:
↧