- არაფერი მესმის, მაგრამ ვგრძნობ. შემეხე, გთხოვ. - სივრცეს უყვირის. ირაკლის ხელი დადუნას თმისკენ მიიწევს, ყურზე ჩამოვარდნილ კულულს ეხება და ყურს უკან უწევს. დადუნა ფითრდება, ორივე ხელს პირზე იფარებს და უხმოდ ტირის.
- მიყვარხარ... მიყვარხარ...
- მასაც უყვარხარ.
- არ ვუყვარვარ.
- მიყვარხარ... მიყვარხარ...
- მასაც უყვარხარ.
- არ ვუყვარვარ.