ორ წუთში უკვე მაგიდასთან ვიჯექი მარტო. ნატა და ტატო ისევ ხალხში იყვნენ არეულები და მუსიკის რიტმს აყოლებდნენ სხეულს. მე კი დახლთან მარტო ვიჯექი და სიმარტოვისგან გამოწყეულ ცრემლებთან გამკლავებას ვცდლობდი.
↧