პატარა კოცონიც დავანთე. კმაყოფილი თითებს ვითბობ და პლედში ვიბუზები. ჰაერს ხარბად ვისუნთქავ და სმენას ვძაბავ. რა სასიამოვნოა. ხანდახან ჩიტის ჟღურტულის და ცეცხლის ტკაცუნის ხმა თუ მესმის, მეტი არაფრის. მშვიდი, სუფთა, დასვენებული სიჩუმეა. თვალებს ვხუჭავ და ვცდილობ მედიტაციით ამ პლანეტას მოვწყდე და ეს სასწაული სიამოვნება შევირგო. მაგრამ არა, წინა ცხოვრებაში ალბათ ძალიან ცოდვილი ვიყავი. უკან იმ იმედით ვიხედები, რომ ზურგიდან სწორედ ის არ მიახლოვდება, ვისზეც ვეჭვობ,
↧